Transformatie
De amuses smelten in mijn mond, een explosie van smaken die perfect op elkaar zijn afgestemd en een glaasje Cava maakt het compleet. De ceviche is buitengewoon en ook het hoofdgerecht van makreel met geroosterde groenten smaakt voortreffelijk. Na dit bijzondere diner en een heerlijke nachtrust verlaat ik Ludiek eten & slapen in Havelte en loop terug naar waar ik de vorige dag geëindigd ben, het Hunehuis. Einddoel van vandaag is Giethoorn in de kop van Overijssel. Het dankt zijn naam aan de hier gevonden wilde geitenhoorns, Geytenhoren dat later verbasterd is tot Giethoorn. De eerste bewoners van deze doopsgezinde gemeente waren Flagellanten, rondtrekkende geselaars waar ook al het 'gespuis' zich bij aansloot. Dit was een doorn in het oog van de Bisschop van Utrecht, die hun een stuk veenmoeras gaf om zich te vestigen, waarna de afgraving van veen begon en zo ontstonden plassen en sloten. Ik loop lange stukken langs het water, de Stouwsloot, vergezelt door vlinders en libellen. Ze staan allebei voor transformatie en verandering maar ook voor vrolijkheid en lichtheid. En met elke stap die ik zet wordt mijn rug sterker, mijn hart en hoofd lichter en volgen mijn benen automatisch het ritme van mijn ademhaling. Actie is beweging. In mijn eigen tempo wandelen doet goed, ik voel me vitaal en bruis van de hernieuwde energie.
Vlaamse Gaai
Een vlaamse gaai trekt mijn aandacht, hij is prachtig en blijft rustig zitten als ik hem nader. Te dicht bij en hij vliegt weg. Hij spoort me aan om mijn kracht en talenten te gebruiken op de juiste manier. Gedrevenheid, aanpassingsvermogen en vindingrijkheid. Ik weet wat ik wil en hoe er te komen, linksom of rechtsom. Nog steeds blijf ik me verbazen over hoe gemakkelijk mijn lichaam weer went aan meerdere dagen achter elkaar wandelen, hoe snel je weer fit bent en wat de natuur met je doet. De gedrevenheid om de volgende etappe te lopen, en de volgende, je aanpassingsvermogen aan de omstandigheden van het pad, het weer en je lichamelijke conditie. De stijfheid van de eerste dagen is bij mij meestal na een dag of drie over en dan kan ik onbeperkt kilometers vreten. Als ik Giethoorn binnen loop, via De Bramen, begrijp ik waarom toeristen nog steeds op dit eens zo straatarme dorp afkomen; boogbruggen, huizen op eilandjes, leuke terrasjes, mooi onderhouden tuintjes en overal water. Ik herinner me dat ik in mijn schooltijd hier al eens gepunterd heb en meer in het water lag dan op de punter stond. Het is nog altijd mooi, maar de drukte doet helaas afbreuk aan de charme van dit waterstreekdorp.
De langste dag
Ik ben jarig als ik van Giethoorn naar Belt-Schutsloot loop door De Wieden. Vandaag loop ik een korte etappe en logeer in een tinyhouse op de camping. De zomer is begonnen en ik ga een heerlijke periode op de boot tegemoet waar ik blij van word. Ik heb de juiste keuze gemaakt. Belt-Schutsloot is een stuk kleiner en rustiger dan Giethoorn en heeft zijn eigen charme, een leuk haventje aan de Kleine Belterwijde, rietsnijders en rietdekkers en de jaarlijkse gondelvaart in augustus, die al aangekondigd staat op de posters in het dorp. De zon staat al vroeg aan de hemel, als ik de volgende dag via de Woldweg richting Vollenhoven loop en in St. Jansklooster mijn eerste stop van de dag maak, bij de supermarkt. Daarna een prachtig stuk over de Bentedijk, aangelegd in de tijd dat Vollenhoven en ook Blokzijl nog aan de Zuiderzee lagen. In Blokzijl zit deze etappe erop, maar omdat mijn hotel in Muggenbeet ligt, ongeveer 2,5 kilometer buiten Blokzijl, stop ik even in het stadje voor een lokaal 'Klinkert' biertje op het terras in de haven en ga voor blond. Aangekomen in Muggenbeet begint het dan eindelijk te regenen en geniet ik, in de tuin aan het water, van gnocchi in roomsaus met truffels en een heerlijk glas wijn.
Weerribben
Het einddoel, Wolvega, ligt op loopafstand en voorlopig is dit voor mij het eindpunt van het Stellingenpad. Rest mij nog vijf etappes, die ik aan het einde van de zomer hoop te doen. Vanuit Muggenbeet loop ik weer terug naar Blokzijl en via Baarlo en het gehucht Nederland kom ik aan bij de Weerribben, een prachtig natuurgebied dat samen met De Wieden onderdeel is van het Nationaal Park. Als ik Kalenberg binnenloop, overvalt de charme van dit dorp mij volledig, wat een rust en wat een schoonheid. In Ossenzijl stop ik even bij de sluis voor een kop koffie met huisgemaakte appeltaart, alvorens door te lopen langs de Linde naar het Friese Wolvega en mijn laatste overnachting. Deze laatste 31 kilometer zit ook weer moeiteloos in de benen en ik baal eigenlijk een beetje dat ik nu niet de tijd heb om verder te gaan. De teller staat op 118 kilometer van de 226 kilometer in totaal (zonder zuidlus en doorsteek).
Laeste koe de hekke toe!
Het Stellingenpad loopt door het gebied van de Stellingwerven, gelegen in de provincies Friesland, Drenthe en Overijssel. Waar turfwinning en riet een belangrijke rol speelden. Van pauperparadijs tot hunebed, van Zuiderzee tot Noordoostpolder, door Wieden en Weerribben, langs pittoreske stadjes vol vaderlandse geschiedenis. De prachtige, helaas kwetsbare, natuurgebieden onderweg laten zien hoe mooi dit stukje Nederland is en bovendien wandel je er nog alleen. Voor nu trek ik de wandelschoenen weer even uit en stap ik in de trein terug naar huis.
Wordt vervolgd.
Reactie plaatsen
Reacties