Kintsugi-blog

Aan het einde van elk jaar, blik ik altijd even terug. Wat is mijn beste prestatie geweest? wat was de mooiste reis? Naar welke muziek heb ik het afgelopen jaar geluisterd en welke boeken waren er bijzonder? Welke mensen zijn belangrijk geweest? Wat waren de hoogtepunten? Hoe ging het met mijn gezondheid, mijn werk en in de liefde? Waar ben ik trots op? Hoe zag de wereld eruit? Welke stappen heb ik het afgelopen jaar gezet? Waar wil ik meer van en waar minder van? Wat ging er goed en wat kan er beter? 

Oké, ik geef het toe. Ik ben nog nooit met ChatGPT of Gemini in gesprek gegaan. Waarom niet? Ten eerste hou ik niet zo van chatten. Ten tweede is een chatbot niet een mens van vlees en bloed met onzekerheden, die zich kwetsbaar durft op te stellen. Ten derde wil ik niet dat ChatGPT of Gimini mij kent, ook al heb ik niks te verbergen, want waar gaat al die persoonlijke informatie naar toe en waarvoor wordt het gebruikt?

Stress, wie kent het niet. Belangrijker nog, hoe kom je ervan af. Het antwoord ligt in de natuur. Dieren in het wild hebben nog dagelijks te maken met levensbedreigende situaties en moeten vluchten, vechten of bevriezen om te kunnen overleven. Stress is een natuurlijke reactie van je lichaam om je te beschermen en te zorgen dat je tot actie overgaat. Je maakt adrenaline aan en cortisol en je hartslag gaat omhoog. Je spieren spannen zich, je bent klaar om te vechten of te vluchten. Ook al loopt de spanning hoog op, dieren zijn nog steeds in staat om hun zenuwstelsel te reguleren na een stressvolle situatie.

Van tijd tot tijd is het soms handig om je energie te meten en daar bedoel ik mee de balans op te maken tussen wat je energie geeft en wat je energie kost. Niets kost je namelijk meer energie dan iets doen wat je niet leuk vindt. Blijven hangen in een baan die niet meer bij je past zuigt je uiteindelijk helemaal leeg, net als een relatie die niet meer werkt. Toch kiezen nog steeds heel veel mensen ervoor om te klagen over de situatie, in plaats van deze te veranderen en klagen is een enorme energievreter. 

Nostalgie. Ze kijkt verrukt naar alle kerstversiering, die ze vroeger in huis had, maar waar ze nu geen plek meer voor heeft. 'Ik had altijd twee kerstbomen, één in de tuin en de ander binnen en woonde in een heel groot huis met vier kinderen. Nu ben ik alleen, mijn man is overleden, en zit ik op een kamertje van vier bij vier. Ik kan niks meer kwijt.'

Het licht is uitzonderlijk, fel en glinsterend. Het bolletje is enorm en laat haar schoonheid stralen op mijn gezicht. Ik word er wakker van, open mijn ogen en zie de supermaan. 'Hallo maan, wat ben je prachtig deze nacht.' Slaperig blijf ik kijken naar dit bijzondere tafereel, totdat mijn ogen weer dicht vallen en pas weer open gaan als de dageraad is aangebroken. Zonder de duisternis zou de maan niet zo fel kunnen schijnen.