Kintsugi-blog

Emotionele intelligentie is een vaardigheid die niet iedereen bezit maar wat je wel kan leren. Praten over onze gevoelens vinden veel mensen moeilijk en leer je niet altijd als kind omdat je ouders op hun beurt vaak ook niet geleerd hebben om met hun gevoelens om te gaan of erover te praten. Maar emotionele intelligentie gaat verder dan praten over hoe we ons voelen. Het gaat allereerst over het waarnemen van je eigen emoties en deze kunnen benoemen. Wat voel ik precies en wanneer gebeurt dat? Wat willen deze emoties mij vertellen? Door emoties te benoemen en situaties en gevolg te begrijpen ontwikkel je zelfbewustzijn waardoor je weer beter op een situatie kunt reageren. Dit noemen we emotieregulatie. 

'Ik zou willen dat mijn man wat actiever is en niet zo vaak op de bank voor de tv zit.' Hoe krijg ik mijn puberkind zover dat hij zijn kamer opruimt in plaats van spelletjes te spelen op zijn telefoon?' 'Ik erger me aan mijn collega, die nooit iets op tijd af heeft en de halve dag bij het koffiezetapparaat staat.' 'Mijn zus heeft een burnout en ik wil dat ze een wandelcoachtraject gaat volgen maar zij zegt dat ze er zelf wel uit komt.' 'Ik maak me zorgen om mijn zwager, die heel ongezond leeft, te dik is en veel te veel drinkt maar volgens hem heeft hij geen probleem.' Mijn dochter is aan het vapen en ik wil dat ze stopt, maar nu doet ze het stiekem volgens mij.' 'Ik wil graag op een avontuurlijke vakantie maar mijn vrouw houdt het liever bij kamperen op dezelfde camping'

Het mooie van ouder worden is dat je steeds minder van je leven verspilt aan nutteloze zaken zoals je druk maken om dingen die er eigenlijk niet toe doen of proberen mensen te veranderen, wat we soms graag zouden willen. Ik volg mijn eigen weg, steeds meer offline en het maakt niet meer uit wat anderen daarvan vinden. Naarmate de jaren verstrijken, groeit ook het besef hoe kostbaar dat ene leven, mijn leven, eigenlijk is en inmiddels heb ik geleerd van mijn ervaringen en fouten en maak daardoor nu bewustere en betere keuzes. Wat is belangrijk en wat helemaal niet.

Verwondering is goed voor je. Bij mindfulness spreken we wel van the beginner's mindset, een open en nieuwsgierige houding, alsof je iets voor de aller eerste keer ziet of doet. Kleine kinderen verwonderen zich bijna non stop over van alles, ze ontdekken de wereld met verbazing en ontzag. Juist de verwondering maakt dat we nieuwsgierig zijn om ergens meer over te willen weten. Begrijpen waarom de wereld functioneert zoals die functioneert. Verwondering is een emotie die ons meer oplevert dan alleen een instant 'wauw' effect. Het maakt ons nederig. We zijn minder gefocust op onszelf omdat we het grotere geheel zien. Bovendien voelen we ons meer in verbinding met de wereld en de mensen om ons heen dat ook tot uitdrukking komt bij gezamenlijke 'wauw' momenten zoals een voetbalwedstrijd van Oranje, een marathon lopen of naar een concert gaan waarbij de saamhorigheid wordt gestimuleerd. 

De klanken die uit de viool komen zijn licht en vrolijk. Hij speelt opvallend goed en hoort in mijn ogen niet op straat te spelen maar op een podium te staan. Een meisje geeft hem een gele roos omdat ze geen kleingeld heeft en krijgt een glimlach terug, die meer zegt dan duizend woorden. Een lief gebaar, het bestaat nog. 

Het water is zo helder dat ik hem vanaf de boot zie jagen. Snel schiet hij onderwater heen en weer op zoek naar voedsel. Even verderop de reden, een jonge fuut, veilig bij moeder tussen de veren. Sierlijk glijdt ze door het water, pronkend met de kleine op haar rug, richting het mannetje die weer bovenwater is gekomen met vis. Dit tafereel speelt zich al een paar dagen af voor mijn boot.