La Dolce Vita, de beroemde film uit 1960 met Anita Ekberg en Marcello Mastroianni brengt mij naar de Trevifontein. Hoe dichter ik in de buurt kom, hoe meer mensen er zijn. Hordes toeristen, overal groepen, Rome wordt onder de voet gelopen. De fontein ziet er net zo uit als in de film, maar baden zoals Anita Ekberg is geen optie, je mag zelfs niet op de rand zitten. Wel werp ik een paar muntjes in de fontein, je weet maar nooit, voordat ik de ergste meute rondom weer verlaat en even later in de rij sta voor een ijsje.
De gladde stenen zijn afgesleten en glimmen in het zonlicht. Hoeveel mensen zijn mij eeuwenlang voorgegaan en hoeveel lopen er nu samen met mij richting de Boog van Titus over de Sacra Via, de Heilige Weg en de oudste straat van Rome? Toeristen treden in de voetsporen van Julius Caesar, Keizer Augustus en de gladiatoren van het Colosseum. De eeuwige stad wordt miljoenen keren opnieuw vereeuwigd op selfies en Instagram posts. De rijen zijn lang om overal naar binnen te kunnen en skip de line tickets zijn prijzig maar een aanrader, vooral bij temperaturen van boven de dertig graden. Na het Palatijn en het Forum Romanum, loop ik verder achter tientallen groepen met gidsen en oortjes in, naar het Pantheon, waar ik opnieuw een slottijd heb en betaald heb om voor te dringen.
Eenmaal binnen word ik geraakt door het licht dat door de oculus als een spotlight naar binnen valt. Het interieur ziet er nog net zo uit als op het doek, uit de 18e eeuw, van Giovanni Paolo Pannini en ik stap een paar eeuwen terug in de tijd. De tempel is bewaard gebleven, omdat het al vroeg werd omgebouwd tot kerk met een altaar en is vandaag de dag nog steeds in gebruik voor religieuze ceremonies. De koepel heeft een diameter van 43,3 meter en is gelijk aan de hoogte van het Pantheon, waardoor er een perfecte symmetrie ontstaat, een beetje zoals de Vitruviusman van Leonardo da Vinci waarbij de lengte van de uitgespreide armen gelijk is aan de hoogte van de mens. Een ingenieus afwateringssysteem van gaten in de vloer zorgt ervoor dat regenwater, dat via de oculus naar binnen komt, ondergronds wordt afgevoerd. Het Pantheon is zeker een architectonisch hoogstandje want de koepel is van ongewapend beton, de grootste ter wereld en naar boven toe gemaakt van steeds lichtere materialen om het gewicht te beperken.
Een dag later sta ik voor nog een architectonisch hoogstandje maar dan uit de 21e eeuw. Het MAXXI museum is een ontwerp van Zaha Hadid en is gebouwd op de plek waar voorheen de Caserma Montello stond dat gedeeltelijk verwerkt is in het project. De robuuste lijnen, de sierlijke golven en rondingen zorgen voor een prefecte harmonie in beton. De lichtinval is ook hier uitzonderlijk door de vele ramen. Buiten de geweldige collectie kunst uit de XXI eeuw, is het gebouw op zich al meer dan de moeite waard en je hoeft er niet voor in de rij te staan net zoals een bezoek aan de GNAM, het museum voor Moderne Kunsten met een prachtig schilderij van Gustave Klimt en werken van Van Gogh, Cézanne, Degas, Kandinsky en Rodin.
Mijn reizigers hart gaat sneller kloppen als ik de Tiber oversteek en de pittoreske volksbuurt Trastevere binnen loop. Street art met een twist. Waar details van de beroemde schilderijen zoals de Schepping van Adam en de School van Athene van Michelangelo en Rafaël terugkomen in hedendaagse graffiti. Er zijn hier geen hordes toeristen en geen slottijden en even kan ik op mijn gemak slenteren door de eeuwenoude straatjes, waar wasgoed uit de ramen hangt, katten luieren en ik in alle rust bij de achthoekige fontein op het plein de facade van de Basiliek van Santa Maria bewonder.
De volgende dag sta ik weer in de rij, dit keer in de rij voor mensen met een skip the line ticket (LOL) voor de ingang van het Vaticaan museum. Nu is deze rij beduidend korter dan de mensen die langs de stadsmuur staan zonder ticket en langer dan drie uur moeten wachten om binnen te komen, als ze überhaupt binnen kunnen komen want op de dag zelf zijn veel highlights van Rome sold out. Eenmaal binnen is er zoveel te zien dat je er eigenlijk een hele dag voor nodig hebt maar ik heb een slottijd voor de Sint-Pietersbasiliek dus dat gaat hem niet worden. Omdat ik dus maar twee uur heb en er geen short cut is naar de Sixtijnse Kapel, moet ik in rap tempo achter de meute aan en het hele parcours volgen, net zoals in de Ikea. Er is geen doorkomen aan, van de marmeren beeldenzaal naar de wandtapijten langs de moderne kunst van Matisse en eindelijk de trappen op naar de ingang van de Sixtijnse Kapel. Hier, op deze plek is de nieuw Paus Leo XIV nog maar kort geleden gekozen en ik ben blij dat ik hier nu sta en één van de meesterwerken van Michelangelo zich boven mijn hoofd afspeelt. Kort daarna sta ik weer buiten.
Ik heb nog een half uur om langs de stadsmuren naar de andere kant te lopen, waar ik de gids ontmoet voor de tour door de Sint-Pietersbasiliek. We krijgen oortjes in, iets dat ik als reisbegeleidster niet hoef te doen met mijn groepen omdat ik geen gids ben en als reiziger ook nooit meer ga doen na deze eerste ervaring. Dit jaar is het Jubeljaar of Heilig Jaar en alleen dan kan je de Sint-Pietersbasiliek betreden via de Heilige Deuren die geopend zijn door Paus Franciscus. Voor die deur staat nu iedereen zonder gids want wij gaan via een ander deurtje naar binnen, legt de gids uit. Best balen, is die deur een keer open gaan we er niet door naar binnen. Het is ook echt wel interessant wat hij verteld, maar gewoon teveel. Ik neem op een gegeven moment niks meer op en ben eigenlijk al afgehaakt na die deur. Ik lees liever kort en bondig uit een boekje of gebruik heel selectief een audioguide. Een aantal mensen uit mijn groep hadden een slottijd voor het Vaticaan museum dus die leverden, na krap een half uurtje, de oortjes weer in om daar weer in de rij te gaan staan. Ik heb de tour uiteindelijk ook niet afgemaakt en de basiliek verder rustig bekeken op eigen houtje.
Het verleden en het heden komen samen in Rome in het nu. Wat opvalt is dat je tegenwoordig in veel grote steden onmogelijk op de bonnefooi kan reizen. Vluchten, hotels, musea en bezienswaardigheden dienen ruim van te voren gereserveerd te zijn. Zo niet dan betaal je de hoofdprijs, sta je lang in de rij of zijn tickets voor bezienswaardigheden uitverkocht. Mijn advies is om niet meer dan één slottijd per dag te boeken of anders één in de ochtend en één eind van de middag en zeker een of twee dagen gewoon lekker een stad in je eigen tempo te beleven. Buiten de highlights om is er nog genoeg te zien zonder de drukte. En om heel eerlijk te zijn kan je Colosseum vanaf het plein en Forum Romanum vanaf de Via dei Fori Imperiali ook prima zien, scheelt je tickets, in de rij staan en kostbare tijd die je kan gebruiken voor iets anders zoals meer tijd in het Vaticaan Museum of Galleria Borghese bijvoorbeeld. Bovendien als je aan het eind van de dag gaat, vlak voor zonsondergang maak je hier de mooiste foto's zonder de mensenmassa's.
Tot snel.
Reactie plaatsen
Reacties