"Werk jij bij de HEMA?" Ze zegt het op een neerbuigende manier. Ze kent mij verder niet en weet niet waarom ik bewust deze keuze heb gemaakt en dat ik ernaast als wandelcoach werkzaam ben en ook nog vrijwilligerswerk doe. Als ik een Franse klant in haar eigen taal vloeiend te woord sta, krijg ik de volgende reactie, in het Frans uiteraard: "Waarom werk je hier, je spreekt zo goed Frans, waarom ga je niet les geven?" Als reisbegeleidster heb ik vaak moeten aanhoren dat ik betaald op vakantie ging en vroeg men wanneer ik een échte baan ging zoeken. Wie mijn boek "Weer Weg" heeft gelezen weet dat het een vak apart is en dat er meer bij komt kijken dan vakantie vieren. Het zijn maar een paar voorbeelden, maar ze zeggen alles: wat je doet is minderwaardig en je kan toch beter.
Klinkt zeven jaar werken als product manager beter? Behalve dat het mij veel stress, een net niet burnout en veel onbetaalde overuren opleverde ging het zeker ook ten kosten van mijn gezondheid want sporten schoot er telkens bij in net als gezond eten en het belangrijkste mijn vrije tijd kwam onder grote druk te staan. Ja, ik spreek vijf talen en heb ontzettend veel reiservaring en ja ik heb twee boeken geschreven maar ik heb niet de ambitie om teamleider of manager te worden van welk bedrijf dan ook, of om voor de klas te gaan staan. Gelukkig heb ik geen statusangst, ben ik geen obsessieve verdiener, geeft ik niets om statusobjecten of om dure merken en waarderen de mensen om mij heen mij voor wie ik ben met mijn eigen manier van eenvoudig leven met minder spullen, zero stress en veel vrije tijd en wat de rest ervan vindt doet er helemaal niet toe.
Haal jij nog steeds het beste uit jezelf? Zit je helemaal op je plek? Ben je gelukkig? Geeft deze baan je voldoening? Gaat het je gemakkelijk af om hoger op te komen? Gaat het hoger op klimmen niet ten kosten van andere aspecten in je leven? Heb jij de controle over je agenda of word je geleefd door de ratrace? Wat heb je over jezelf ontdekt op de weg naar boven? Zie je je collega's als teamgenoten of als concurrentie? Hoe fel is de strijd om promotie? Wat levert status jou op? Welk aanzien heb je verworven?
De carrière ladder. Een soort hedendaagse vertaling van de evolutietheorie dat als je maar hard genoeg werkt en gericht doelen stelt, je de top kunt bereiken en bovenaan word je beloont met status, aanzien en heel veel geld. Prima als je deze ambitie hebt en zelf bepaald hebt tegen welke muur je de ladder zet en je er halverwege of over de helft nog steeds zo over denkt, maar om te overleven hebben we geen ladder meer nodig.
Wat als je op jonge leeftijd bent gaan studeren voor arts of advocaat omdat je ouders dat graag zagen en je zo in hun voetsporen kon treden terwijl jij liever wilde voetballen? Wat als je je hele professionele leven voor de klas staat en gepest wordt omdat je moeder vond dat lesgeven beter bij je paste dan kunstschilderes waar toch geen droog brood mee te verdienen valt? En wat als je de competitie eigenlijk niet aan kan en tegen een burnout aan zit? Je relatie stuk loopt en je te weinig tijd voor je gezin en zeker voor jezelf overhoudt? Je bovenaan de ladder toch niet kunt genieten van al het geld dat je hebt omdat je daar geen tijd voor hebt? Dat je erachter komt dat statusobjecten en rijkdom je niet een gelukkiger of beter mens maken? Je jezelf bent gaan identificeren met je functie en je doodsbang bent dat als je je baan kwijt raakt of stopt je niet meer weet wie je bent?
Wordt het niet eens tijd om mensen te laten zijn wie ze willen zijn, ongeacht of ze de ladder wel of niet willen beklimmen? Laten we stoppen met mensen te beoordelen op hun status in de maatschappij en ze te waarderen om hun persoonlijkheid? Ben jij er halverwege achter gekomen dat jouw ladder tegen de verkeerde muur staat en wil je het anders doen? Wil je terug naar de basis, naar wie je echt bent? Meld je dan aan voor een wandelcoachtraject en begin met een gratis intakegesprek. We laten de ladder staan en beginnen met schommelen van voor naar achter en van links naar rechts en ontdekken waar jouw krachten, talenten en valkuilen liggen en dat er niet alleen een weg naar boven of naar beneden is, maar dat je nog alle kanten op kan.
Tot snel.
Reactie plaatsen
Reacties