Kintsugi-blog

Wie zien vaak als een berg op tegen veranderingen, ook al weten we dat er iets moet veranderen in ons leven. In beweging komen, gewoonweg beginnen. We willen wel maar doen het niet. Hoe komt dat? 

Door de donkere tunnel loop ik naar boven en sta dan plotseling in het licht voor het unieke, 360° Panorama van Scheveningen en Den Haag gemaakt door Hendrik Willem Mesdag en enkele assistenten, waaronder zijn vrouw Sientje. Het is 1881 als hij dit vergezicht over de Noordzee en de duinen schildert, met bijzondere details voor de oplettende kijker. Zo schilderde hij tussen de bomschuiten zijn vrouw Sientje, met schildersezel onder een witte parasol, in plaats van een handtekening te plaatsen onder het schilderij en als je goed kijkt zie je ook de cavalerie en een moeder met dochter die toekijken vanachter het hek, onderaan de duinen. De schoonheid van een schilderij zit voor mij vaak in de verrassende details.

De zomervakantie is bij uitstek geschikt om eens een tijdje offline te gaan. Toch vinden we het nog steeds moeilijk om de telefoon wat langer weg te leggen en even iets minder bereikbaar te zijn, terwijl een korte detox periode juist goed is voor je mentale gezondheid. Bovendien kom je er dan achter in welke mate je afhankelijk bent van je telefoon en hoeveel tijd je er per dag aan besteed. We zijn altijd bang om iets te missen en elke keer als je telefoon iets van zich laat horen krijg jij een stress reactie. Het altijd maar bereikbaar moeten zijn drukt een grote stempel op jouw welzijn want het brengt vooral veel onrust met zich mee in de vorm van prikkels die de hele dag ongecontroleerd binnen komen. Je staat dus altijd 'aan'. 

Ik sta nog wat onwennig op mijn supboard. Mijn lichaam moet nog even de balans zien te vinden tussen vallen en blijven staan. Het is een subtiel evenwicht tussen dynamiek en onbeweeglijkheid, net als de bomen. Ze staan altijd op dezelfde plek maar bewegen mee met de wind. Een zekere souplesse heb je dus als boom nodig om niet om te vallen en deze souplesse heb ik ook nodig om te kunnen suppen. Ik zet mijn voeten iets verder uit elkaar, recht mijn rug en peddel. Langzaam beweeg ik door het water over de Nieuwkoopse Plassen, naar smalle riviertjes vol met  prachtige, witte waterlelies en wuivend riet. Een verkoelend briesje begeleid ons over het water en zorgt ervoor dat deze  tropische dag net iets minder warm en benauwd aanvoelt.  

Ben je boos? Pluk een roos. Zet hem op je hoed. Dan ben je morgen weer goed! Boosheid is iets waar we allemaal maar wat graag vanaf willen en was het maar zo simpel als in dit kindergedichtje. Toch is boosheid een nuttige emotie en kunnen we er veel van leren. Waarom worden we boos en hoe gaan we om met boosheid?

Er valt altijd iets te verbeteren in je leven. Als de verhuizing, de verbouwing of de scheiding achter de rug is dan. Als ik zwanger ben, de kinderen groter zijn of uit huis zijn dan. Als ik promotie heb gemaakt, een nieuwe baan heb of met pensioen ben dan. Als ik een relatie heb dan. Als we dit of dat bereikt hebben dan zijn we gelukkig en begint ons leven pas écht. Realiteit is dat je leven allang begonnen is en er altijd obstakels zullen zijn en er gedurende je leven in elke levensfase nieuwe uitdagingen bijkomen. De meeste hobbels kan je prima aan, sommige hobbels kosten je wat meer moeite en andere komen steeds hardnekkig terug op jouw pad.