Volharden. Wat is je drijfveer om telkens maar door te blijven gaan? Ik heb een soort liefde/haat verhouding met dit woord. Wie volharden zegt denkt aan doorzettingsvermogen, wilskracht, beloning aan het eind, moed. Wie het tegenovergestelde doet geeft het op, ziet het nut ergens niet van in, voelt zich zwak of heeft gefaald, vertoont uitstelgedrag of stopt er gewoon mee.
Maar wat als je doel niet realistisch of onhaalbaar is, de liefde niet beantwoord wordt, de functie te hoog gegrepen is, blijf je dan ook koppig volhouden? Waarom is het zo moeilijk om weloverwogen een keuze te maken om ergens bewust mee te willen stoppen? Hechten we niet gewoon te veel waarde aan volharden? Want als het hoge woord eruit is, kan het voor heel veel opluchting zorgen. De redenen om ergens mee te stoppen kunnen zijn:
* Je doel is gaandeweg veranderd of jij bent veranderd
* Het kost je (nu) gewoon teveel energie
* Er is iets anders in je leven gekomen dat nu prioriteit heeft
* Het doel is simpelweg niet (meer) haalbaar
* Je hebt een verkeerde (studie) keuze gemaakt
* Je merkt dat je het fysiek niet aankunt en het teveel van je lichaam vraagt
* Je ervaart teveel stress
* Het past gewoon niet bij je
* Je moet van jezelf alle ballen tegelijk hooghouden
Ik denk dat er ook moed voor nodig is om iets los te laten, je verlies te accepteren en verder te gaan. Opgeven doe je niet zomaar, maar soms is het beter voor jezelf en komt er weer ruimte vrij voor andere dingen. Het siert je als mens, je hebt het geprobeerd, je kunt niet meer doen dan je best en het is niet gelukt, no big deal.
Blijf volharden in de dingen waar je écht in gelooft, leg de lat niet te hoog voor jezelf, doelen hoeven niet makkelijk te zijn maar moeten wel haalbaar zijn.
En vergeet niet dat alles wat goed voor je is en bij je past helemaal vanzelf gaat, daar heb je geen of weinig volharding bij nodig!
Tot snel.
Reactie plaatsen
Reacties