"La beauté de la terre ne s'achète pas; elle appartient à qui la découvre, la comprend et la goûte." (Henry Bordeaux)

Gepubliceerd op 26 november 2023 om 20:44

Een van de mooiste natuurparken in de wereld is het Torres del Paine Nationaal Park in Chileens Patagonië.

We zijn die ochtend vroeg vertrokken vanuit El Calafate in Argentinië en komen aan met regen. Zodra we de grens over zijn en even later het park binnenrijden met onze gids komt de zon erdoor en trekt de hemel boven ons dramatisch open. De karamel kleurige guanaco's laten zich rustig fotograferen op de goudgele Patagonische steppe, wat voor een mooie kleurschakering zorgt.

Als we bij de waterval van Rio Paine zijn aangekomen hebben we vrij zicht op de legendarische granieten Torres del Paine; Torres d'Agostini, Torres Central en Torres Monzino die meestal in de wolken zitten maar vandaag niet.

Azuurblauwe, groene en melkachtige witte, bijna grijze meren en lagunes komen voorbij met roze flamingo's en prachtige zwarthals zwanen omringt door fris groene grassoorten die ritmisch meebewegen in de wind.

Wanneer we richting het Lago Nordenskjöld rijden en stoppen bij Salto Grande waar een gigantische watermassa zich in de diepte stort voelen we ook die beruchte Patagonische wind weer. We lopen naar het uitzichtpunt Mirador Cuernos oftewel de Hoorns van Paine, het andere iconische plaatje met de Noordhoorn en de Hoofdhoorn die met hun zwart met witte granieten toppen mooi afsteken tegen het turkoois kleurige water. Een condor vliegt op grote hoogte boven ons en houdt alles nauwlettend in de gaten als we weer terug lopen naar de bus en via het Pehoé meer doorrijden naar Serrano.

We brengen de nacht door in eenvoudige huisjes met het mooiste uitzicht van de wereld voor onze deur en worden gewekt door het gehinnik van paarden die vrij rondlopen en nieuwsgierig een kijkje komen nemen.

Wederom hebben we prachtig weer en na het uitzichtpunt over de Rio Serrano rijden we vandaag naar Lago Grey en de Grey gletsjer, onderdeel van het Zuidelijk Patagonische IJsveld. Het water staat hoog bij de gletsjer en een deel van het wandelpad is overstroomd waardoor we alleen naar het Mirador Ferrier kunnen lopen en een aantal wagen zich aan de vrij steile klim van 2 uur.

Het ontbijt en het uitzicht vanaf Hotel Grey op de gletsjer zijn ook nog eens de moeite waard en ik weet ook niet of ik nog meer schoonheid aan kan dan de afgelopen twee dagen en moet alles nog even laten bezinken als we de volgende dag het park weer uitrijden, in de regen, richting de grens met Argentinië.

Tot snel.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.