Mindfulness heeft een nogal vaag imago. Toch is niets zo down to earth als mindfulness. Je staat juist met beide benen in het hier en nu. Ziet de wereld om je heen zoals die is en alles mag er zijn zonder oordeel. Daar is niets zweverigs aan.
Mindfulness kwam vijftien jaar geleden op mijn pad toen ik in een stressvolle periode op mijn werk zat. Ik liep op mijn tandvlees en kwam heel dicht in de buurt van overspannenheid en besefte dat er iets moest veranderen, omdat het ten koste ging van mijn gezondheid. Door het vele overwerken ging ik minder sporten en ongezond eten en van het één rol je in het ander. De weekenden had ik nodig om bij te komen en werkte soms ook nog thuis en ik ging de leuke dingen afzeggen omdat ik er te moe voor was. Ik haalde de deadlines, maar de prijs was hoog.
Ik heb toen radicaal een aantal veranderingen doorgevoerd. Ten eerste ben ik met mijn afdelingshoofd gaan praten omdat ik minder hooi op mijn vork wilde en ook minder uren wilde werken. Een extra vrije dag om de week gaf het eerste beetje lucht en verder heb ik een aantal taken uit handen gegeven waardoor ik ook écht minder werk had liggen. Mijn sportavonden werden weer heilig en twee keer in de week ging ik naar de yoga en ik ging weer hardlopen. Via een vriendin kwam ik bij een centrum voor persoonlijke ontwikkeling terecht en daar werden mindfulness dagen en wandelingen georganiseerd waar ik mij voor aanmeldde. Al deze veranderingen en met name mindfulness hebben ervoor gezorgd dat ik niet overspannen thuis kwam te zitten, maar het was kantje boord geweest.
Mindfulness bestaat uit zeven basishoudingen: frisse blik, vertrouwen, geduld, niet streven, open mind, loslaten en acceptatie.
Ik leerde opnieuw naar de wereld te kijken met de ogen van een klein kind. Vol verwondering en nieuwsgierig, alsof ik alles voor de eerste keer ontdekte. Stond stil bij al het mooist uit de natuur en nam de tijd voor een kopje thee met de kat op schoot en zette al mijn zintuigen weer open. Ik keerde meer en meer naar binnen en begon te vertrouwen op mezelf en mijn gevoel en bovenal dat alles goed komt. Ik ging vaker uit mijn hoofd en luisterde beter naar wat mijn lichaam mij te vertellen had. Ik nam een voorbeeld aan de natuur, want ze kent geen haast. Alles heeft zijn eigen ritme, het gras groeit niet harder als je eraan trekt. Geduld kan je leren en alle lange rijen voor de kassa of op het vliegveld werden mindfulness momenten. Niet streven gaat over jezelf zijn maar ook over aan jezelf werken en je dromen en doelen nastreven maar dan zonder te vergeten waar je nu staat. Te kijken naar wat je al bereikt hebt en te genieten van wat er nu is. Ik leerde verder om mijn gedachten te zien als overdrijvende wolken en anderen te benaderen met een open mind in plaats van te oordelen. We oordelen wat af en wat een ruimte komt er vrij als je hiermee stopt. Ook je gedachten kan je observeren en leert je om de wereld te zien zoals het is op feiten gebaseerd en niet op de verhalen in je hoofd. Loslaten gaat over het loslaten van de controle, over alle dingen waar je toch geen invloed op hebt. Het creëert ruimte in je hoofd en daardoor rust. En als laatste acceptatie. Accepteer wat er is op dat moment, laat gevoelens binnen komen en neem waar. Ook als je je slecht voelt is het oké om je slecht te voelen. Alles gaat voorbij en verandert voortdurend. Door te leven in het moment haal je uit het leven wat erin zit. Want het enige dat telt is nu. Kostbare tijd en energie gaat verloren als we maar blijven stressen, piekeren, malen en oordelen. Als we blijven hangen in wat is geweest, bezig zijn met wat we nog allemaal moeten doen en het moment waar we nu zijn niet bewust meemaken.
Mindfulness speelt een belangrijke rol tijdens mijn wandelcoachsessies in de Hollandse Biesbosch. Zweverig is het dus totaal niet, gewoon lekker nuchter met beide benen op de grond. Interesse? Neem dan contact met mij op via deze website.
Tot snel
Reactie plaatsen
Reacties