Kintsugi-blog

"Ik wil in mijn tussenjaar graag reizen begeleiden, maar weet niet of dit bij mij past en wat het precies inhoud, kan jij mij er meer over vertellen?" Ik ontvang dit berichtje van een student via mijn website. Na wat over en weer gemaild te hebben maken we een afspraak in Rotterdam. Ze zit in een tussenjaar van haar studie en weet nog niet wat ze wil gaan doen; reizen of vrijwilligerswerk in Afrika. Omdat ze geen budget heeft om zelf op reis te gaan, denkt ze er over om reizen te gaan begeleiden. Ze heeft het gesprek goed voorbereid, verteld wat over haar reiservaring en vraagt wat in mijn ogen het belangrijkste talent is van een reisbegeleider. 

Bloemschikken met ouderen. De Afrikaanse lelie, ook wel de liefdesbloem genoemd ligt tussen het groen en wit en vormt de basis voor ons boeket. Eerst bepalen we waar het bloemstuk komt te staan. Tegen een muur of op een tafel. "Zullen we beginnen met het groen," vraag ik. Ze knikt van ja en ik geef de groene takken aan zodat ze die in de pot gevuld met schuimblok kan steken. Ze wil het bloemstuk tegen de muur zetten, waardoor de focus op het vooraanzicht ligt. Ik snij de Afrikaanse lelie af op de door haar aangewezen lengte omdat ze het zelf niet meer kan. "Deze is krom, die wil ik niet." "Weet je het zeker? Juist door die kromme steel wordt het boeket speelser." Ze kijkt nogmaals, en keurt hem dan toch goed. "Niemand is prefect, ook de bloemen niet." Hierna help ik de volgende, samen met de andere vrijwilligers en na een uurtje staan er negen prachtige boeketten, die allemaal anders zijn. Ondanks dat ze van dezelfde bloemen zijn gemaakt is het verbluffend om te zien hoe iedereen op z'n eigen manier uiting geeft aan creativiteit.   

Ik ben er nog nooit geweest, maar weet dat ik het kan. Griekenland. Mijn laatste twee reizen als begeleidster gaan naar een voor mij onbekende bestemming. Als reisbegeleidster kan ik vertrouwen op mijn jarenlange ervaring. De omgang met de groep is namelijk altijd hetzelfde. Het leuke van een nieuwe bestemming is natuurlijk dat je zelf ook weer een ander land leert kennen, je weer even op scherp wordt gezet, je verrast kunt zijn over nieuwe plekken en excursies of teleurgesteld. De tweede ronde gaat daarna soepel want je kent nu de hotels, een paar goede restaurantjes, de route, de plekken die jullie gaan bezoeken en je weet wat meer over het land en de gebruiken als je goed naar de gidsen hebt geluisterd. 

We zijn allemaal op zoek naar een balans in ons drukke leven. Vooral na de vakantie willen we bewust dingen anders doen. Maar balans is niet meer dan een evenredige verdeling van al je activiteiten, verplichtingen en beslommeringen hetgeen eigenlijk onmogelijk is, want het ene moment vraagt je werk gewoon meer aandacht van je en het volgende moment je kinderen. We leven dus continue in disbalans, maar in plaats van dit te accepteren doen we er alles aan om de balans te herstellen. 

Ik staar naar de navel van de aarde, een puntige rots middenin het Heiligdom van Delphi waar de twee adelaars van Zeus elkaar ontmoetten. Het centrum van de wereld, gewijd aan de god Apollo. Beroemd vanwege het Orakel van Delphi, dat een cryptisch antwoord gaf op alle vragen. Een  houvast aan een zijden draadje want de toekomst valt niet te voorspellen.  

De omslag is klaar. Het binnenwerk is al opgemaakt en ik geef de laatste correcties en aanpassingen door aan mijn uitgever en hierna kan mijn tweede boek gepubliceerd worden. Ik ben blij en trots.