Lees hier elke week een nieuw Kintsugi-blog over zingeving, zinbeleving en wat een wandelcoach voor jou kan betekenen.
Het waait nog steeds en het water staat hoog. Als een volleerde schipper controleer ik mijn landvasten en check regelmatig de weersverwachting, windkracht en windrichting. De kracht van de natuur schudt mijn tinyhouse boot al dagen heen en weer en ik denk terug aan een reis naar het zuidelijkste puntje van de wereld.
Om de 4 à 5 dagen moet ik de watertank opnieuw vullen en het betekent automatisch dat ik zuinig ben met water, niet te lang douche en de kraan niet onnodig laat lopen als ik mijn tanden poets. Kraanwater is zo normaal bij ons dat we soms vergeten dat er nog steeds mensen zijn die geen schoon drinkwater hebben, laat staan op een waterleiding zijn aangesloten. Ik heb geen wasmachine op mijn tinyhouse boot en ga twee keer per maand naar de wasserette en alles is weer fris en schoon.
Ontelbare lichtpuntjes, miljarden lichtjaren van ons verwijderd. In de donkere decembernacht loop ik over de steiger naar mijn boot. De maan is bijna vol. Ik denk terug aan een bijzondere reis.
Als je weet waar je bent en waar je naartoe wilt dan ben je er nog niet. De richting is alles bepalend. Zonder kompas (of GPS) heb je namelijk geen idee welke kant je op moet. Onderweg zal je keuzes moeten maken, obstakels overwinnen, afdwalen en verdwalen, omlopen of omkeren als het pad dood loopt.
Taxichauffeurs zijn over de hele wereld mijn beste vrienden, behalve in Nederland. Ik sta op een nachtelijk uur op Schiphol en wil met de taxi naar Hoofddorp. De taxichauffeur zegt dat ik met de shuttlebus goedkoper uit ben. Ja zeg ik, maar die rijdt nu niet. Jawel, zegt de taxichauffeur, je neemt bij A9 de quick parking bus. Nooit van gehoord maar om die man een plezier te doen, loop ik toch nog even naar A9, maar geen shuttlebus en ook geen quick parking bus. Zie je wel.
Voelen. Het klinkt zo makkelijk. Een zachte aanraking, een streling of de pijn als je valt of je stoot. De warmte van de zon op je gezicht, de wind door je haar. Voelen is echter meer dan dat en gaat nog veel dieper als je het toelaat. Het gaat om gewaarworden, aanvoelen of ervaren. Voelen betekent ook emoties erkennen, accepteren en doorleven. Stop ze niet weg maar heet ze welkom. Jij bent niet je emotie net zoals je niet je gedachten bent. Identificeer je er dus niet mee maar laat ze er zijn en laat het dan los. Waar ben je bang voor? Waardoor voel je je verdrietig? Wat maakt je boos? Heb je ergens een goed gevoel over of juist niet? Heb je een voorgevoel van iets? Voel je je eenzaam of machteloos? Voel je liefde, wrok, onrust of vrede? Voel je je altijd ongemakkelijk in gezelschap of juist snel op je gemak?
